Schotland in Malawi

We zijn druk met alles, behalve met ruim op tijd vertrekken. We staan vroeg op, daar ligt het niet aan. Zware wolken hebben vannacht al hun water boven ons geloosd. De daktent is drijfnat, de was nog niet droog. Gelukkig komt de warme zon tevoorschijn, die geven we tijd z’n werk te doen. Eindelijk gaan we op pad. Op zoek naar goede diesel in Mzuzu. De vorige tankbeurt in Malawi leverde een hakkelige motor op die de auto amper over de bergentoppen tilde. De medewerkers van de brandstofpompen hebben geen idee welke kwaliteit diesel ze verkopen. De manager van Total ook niet. Na diverse telefoontjes weet ze het; ‘50ppm’. Gespannen wacht ze af, is dat het goede antwoord? Dat is het. De auto rijdt weer soepel. Het is inmiddels 12 uur geweest. Nog zeker 5 uur rijden naar het Nyika Nationaal Park.

Houtoven
Soms veroorzaak jezelf onverwacht geluk. Dat doen wij vandaag. Wéér gaan we arriveren in het donker. Natúúrlijk valt de wegconditie tegen. De gemiddelde snelheid té laag. Gespannen letten we op de snel zakkende zon en de grote gaten in het zandpad. Bijna geen oog voor het luipaard dat voor ons de weg oversteekt. In het schemerlicht loopt het prachtige roofdier graag rond. Te laat met de camera instellen om dit presentje op een foto te zetten en te delen op deze site. We arriveren kort daarna op het 2200 meter hoog gelegen Chelinda Camp in Nyika National Park waar we hartelijk worden ontvangen door de medewerkers. We huren een kamer met openhaard. Kamp maken in het donker vinden we niet aanlokkelijk. Bovendien is het behoorlijk fris, mede door de harde wind. Eten wordt niet meer geserveerd. De keuken van het restaurant wordt wel aan ons ter beschikking gesteld. Een brandende houtoven met zwart geblakerde pannen staat klaar. Kok Onno gaat aan de slag. Een medewerker zorgt dat knapperende goudgele vlammen op de kamer ons verwelkomen wanneer we gaan slapen. Wat een weelde.

Waterleverancier
Het glooiende groene berg- en heuvellandschap op de hoogvlakte doet denken aan de Schotse Hooglanden en de Alpenweiden. De omvang vele malen groter. Nyika NP is een belangrijk leverancier voor drinkwater in Malawi. Met dit doel en vooruitziende blik is in 1965 het stenenplateau tot beschermd park bestempeld. De naam Nyika betekent ‘where the water comes from’. Spijker op z’n kop. De luipaarden domineren in het park, met recent concurrentie van een leeuw. De koning van dierlijk Afrika wordt met veel euforie verwelkomd. Zijn komst wordt als het ultieme bewijs gezien dat het park in gezonde staat verkeerd. Het park wordt goed onderhouden. Frequent per heuvel zorgvuldig afgebrand. De naaldbomen met beleid gekapt. De Engelsen vonden het koele klimaat in het park blijkbaar geschikt om bossen aan te leggen met geïmporteerde naaldbomen. De bomen verspreiden zich als onkruid, de inheemse bomen verdringend. Voor de komende jaren nog overvloedig veel brandhout beschikbaar. Nog niet onder controle zijn de vleesjagende inwoners van de omliggende dorpen. Het parkmanagement heeft het doel hen partner in business te maken.

Alle zintuigen
Het park Nyika is onbeschrijfelijk mooi. De vele heuvels hebben verschillende vegetatie, dat een schilderspalet aan groen tinten levert. Een groot contrast met het savanne landschap, dat de afgelopen maanden ons uitzicht domineerde. Manshoge varens. Malawische manslengte wel te verstaan. Laag frisgroen gras. Dor geelgroen gras, op de nominatie voor afbranden. Bomen in de naden van de heuvels, waar grond zich na miljoenen jaren heeft verzameld en houvast geeft aan de wortels. Het regenseizoen is gestart, de wolken aan de hemel in allerlei vormen en grijstinten. De wind blaast in verschillende snelheden lucht door de dichte beplanting, dat resulteert in een mystieke melodie. Tijdens een ochtendwandeling laat de gids de geneeskrachtige planten ruiken en proeven. Zelfs de honing uit dit gebied smaakt kruidig. Alle zintuigen worden uitdagend geprikkeld.

Serval
De wilde dieren herinneren ons eraan dat we in Afrika zijn en niet in Europa. Weken geleden zijn we gestopt zebra’s te fotograferen. Door de unieke achtergronden zetten we de gestreepte paardachtigen met passie weer op de foto. Het luipaard laat zich niet meer zien. Ook tijdens onze avond gamedrive licht het dier niet in de schijnwerper op. Wel duikt tot onze verrassing een Serval op. Het eerste exemplaar dat we in levende lijve zien. Dit gestippelde roofdier is twee huiskatten groot. Hij verdwijnt snel in het hoge gras.

Pakjesavond
Op 5 december arriveren we bij een camping van een Belg nabij Livingstonia. De Belgen eren Sinterklaas ook met pepernoten. Een vleugje sint-traditie moet lukken vanavond. In Nederland hechten we weinig belang aan het feest. Zolang en zover weg van thuis krijgt deze dag in het buitenland opeens wel waarde. Helaas verblijft de eigenaar in de hoofdstad. Zijn vervanger is een jonge dame uit Zwitserland. Gelukkig viert Zwitserland de geboortedag van de goedheiligman, die zich in hun bergen op een ezel vervoert. Met snoepgoed in plaats van cadeautjes. Warme chocomelk is de overeenkomstige gewoonte in onze beide landen. Bij gebrek aan chocoladerepen wordt Mars gesmolten in warme melk. De Nederlandse gasten in de Lodge drinken graag met ons mee.

Livingstonia
De oostzijde van het park Nyika was in de 1894 het toevluchtsoord van de missionarissen van de Free Church of Scotland in een poging te ontsnappen aan de Malaria mug. De naam is gekozen uit eerbetoon aan landgenoot en ontdekkingsreiziger; Livingstonia. De missionarissen richten zich op scholing met het motto ‘ I will try’. Dat is aardig gelukt. De school in het gehuchtje heeft het geschopt tot de hoogst haalbare opleiding; de Universiteit van Livingstonia. De status van buurtschap is het echter niet ontgroeit met voornamelijk studenten als inwoners. Het meeste indruk maakt een brief van David Livingstone in het plaatselijk museum. Een handgeschreven bericht waarin hij zijn zoon laat weten dat zijn moeder aan Malaria is overleden. Zo ging dat in die tijd, met een vertraging van weken. Niet meer voor te stellen met onze moderne communicatie.

Handelsgeest
De ochtend voordat we naar onze laatste overnachtingsplek in Malawi vetrekken, brengen we nog een bezoek aan de hoogste waterval van het land. Een jong gidsje wijst ons de weg langs diepe afgronden, om uiteindelijk achter de waterval terecht te komen. Dit was een plek waar men zich vroeger verstopte voor de beruchte slavenhandelaren. Een goede en mooie locatie, met een droevige geschiedenis. Bij terugkomst geven wij de jongen een marktconforme fooi. Hij bedeelt om meer. Suiker wil hij kopen. De mensenjagers zijn gelukkig weg, maar hun handelsgeest is blijven hangen. Het mannetje druipt af na de wijze woorden dat hij voortaan vooraf een hogere prijs moet communiceren en niet achteraf.

Vanuit de camping rijden we via een onverharde weg met ontelbaar veel haarspeldbochten de berg af naar het meer van Malawi. We zijn weer terug bij af. Morgen de laatste dag, we rijden naar Tanzania. Eens kijken wat dit land te bieden heeft.