Onbegrip en onbegrepen

De Overlanders in Afrika zijn het roerend met elkaar eens. Oeganda heeft belabberde campings. Slechte voorzieningen. Zo is de aanwezigheid van een schone, warme douche een zeldzame luxe. Een positieve uitzondering is de camping van een Duitse eigenaar nabij Kibale Nationaal Park met de chimpansee trekking. Een keuken met Duitse stoofpotjes als extra bonus. Het valt ons op dat de medewerkers van campings met buitenlandse eigenaren heel vriendelijk en goed service gericht zijn.

Buren
We parkeren de G met daktent op het ruime, goed onderhouden grasveld van de 72 hectare grote Lodge & Camping. Onze enige buren zijn Mark en Corine met hun drie jonge kinderen. Het gezin is door een Rotterdamse kerk uitgezonden naar Congo en verricht in een lokaal ziekenhuis ontwikkelingswerk. Mark is arts en Corine gespecialiseerd in medische technologie. Elke drie maanden ontvluchten ze even hun avontuurlijk leven in het onveilige gebied. Met een vliegtuigje naar de grens en in een gammel bootje de rivier overstekend op weg naar de camping. Dan vertoeven ze bijna twee weken in de vredige en rustige atmosfeer. Het jonge echtpaar verhaalt over hun leven en werk in Congo. Het dwingt respect af. Op hun blog Zorg in Congo is meer te lezen.

Ebola
Mark vertelt dat in Congo bij een Ebola uitbraak veel goede doelenorganisaties op de bestrijding duiken. De aanpak wordt met gemengde gevoelens ontvangen door Congolezen. Het westerse ingrijpen op de traditionele begrafenisrituelen is een reden om de zieke binnenskamers te houden. De grote hoeveelheid zichtbare NGO’s in Ebola gebied roept ook woede bij de bevolking op. De hulpverleners hebben geweld tegen zich te vrezen. Waarom is er zo weinig aandacht voor de mazelen, die zoveel meer doden eist? Onbegrijpelijk in de ogen van de dorpelingen. Maar toch, alle investeringen in Ebola bestrijding werpen vruchten af. Met medicatie overleeft 90% van de mensen de besmetting. Tot grote opluchting van het Westen.

Grenscontroles
Alleen tijdens de grensovergangen zijn we ons bewust van de gevreesde ziekte. Tanzania is het eerste land waar afwezigheid van Ebola verschijnselen een criterium is om de grens over te steken. Omvangrijke posters met pictogrammen helpen de ziekte te herkennen. Een thermometer op 10 cm afstand van het hoofd gehouden, schat de eventuele koorts. Dichter bij Congo wordt de procedure uitgebreider. In Oeganda lopen we door een aparte Ebola-tent, voordat we de douane bereiken. Naast de koortsmeting moeten we hier ook onze schoenen en handen desinfecteren. De kleur van het water in de opvangbak toont dat handen wassen voor de meeste grenspassanten sowieso geen overbodige luxe is. De thermometer wijst steevast bij ons onderkoeling aan. Alles beter dan koorts.

Hollandse zuinigheid
We kijken uit naar Nationaal Park Murchison Falls. In de 40 jaar na Idi Amin is het uitgemoorde Wildlife weer teruggekeerd. In het Noordelijk deel boven de rivieren, waar de bewaking het grootst is, zijn de meeste wilde dieren te vinden. Met een entree halverwege de dag benutten we de 24 uur geldige parkvergunning maximaal. Vóór een middagdrive het park ín en ná de ochtenddrive het park weer uít. In Lodge annex camping eten nog twee andere stellen in de late ontbijtshift, ook met dezelfde strategie. Allen Nederlanders.

Service niet inclusief
In het natuurpark Murchison Falls is kamperen tussen het wild mogelijk. Een van de schaarse plekken die onze reis nog biedt. De legale variant is behoorlijk prijzig. De stoere verhalen van kampeerders die stiekem hun tent opzetten, negeren we. Braaf betalen we de hoge fee. Enige service is niet inclusief. Het kost ons tijd en moeite om uit te vinden waar de officiële wild kampeerplekken zijn te vinden. De inbegrepen bewaker moeten we zelf op een onbekende plek ophalen. We besparen ons de energie. We redden ons wel tussen het wild.
De kaart van het natuurgebied kunnen we niet aan hetzelfde loket kopen, daarvoor we verwezen naar het loket aan de overkant van de rivier. Wanneer de boot van 12.00 uur ons aan de andere zijde aflevert, is het loket al gesloten wegens een lunchpauze tot 14.00 uur. Het is slechts de eerste in de reeks van verwijzingen naar het andere loket aan de overzijde van de rivier. Voor alle kaartjes die we moeten kopen. Een Afrikaanse variant van kastje naar de muur. We vinden het inmiddels meer irritant dan hilarisch.

Verbluffend landschap
Het is vooral de Queen‘s track, die ons aangenaam verrast. Een glooiend landschap met hoog gras en bomen aan de horizon. We houden een pauze met uitzicht op de kuddes buffels, grazers en Rothschildgiraffen. Deze langnekken zijn donker gekleurd. Nog zo’n 1700 exemplaren op aarde. Alleen te vinden in Oeganda en Kenia. En in de dierentuinen Burgers’ Zoo en Safaripark Beekse Bergen in Nederland. De kudde telt wel 20 soortgenoten. Zo’n grote groep giraffen zagen we niet eerder.
Het is vrijwel stil op de open vlakte. Alleen de vogeltjes tjilpen. Het lange gras wuift sierlijk. De namiddag zon kleurt het geelgroene gewas met een goudengloed. Zo prachtig kan een savanne zijn. Met moeite stappen we weer in de auto op weg naar de kampeerplek. Met een biertje en uitzicht op het Lake Albert genieten we van de lage middagzon. Busjes met toeristen rijden aan en af. Weg voordat het donker wordt. De roodgekleurde ondergaande zon is exclusief voor ons beiden.

Roofdieren
We zijn inmiddels al verwend geraakt door de bezoeken aan veel natuurparken. Op ons spot-wensen-lijstje staan vooral de roofdieren. Luipaarden en leeuwen zijn favoriet. En wilde honden, indien aanwezig. We nemen de laatste hap van het avondeten als een leeuw van zich laat horen. Met diep hummend geluid bakent hij zijn territorium af. We trekken ons snel terug op beschermd terrein; de daktent. In de nacht horen we vanuit verschillende windrichtingen het mannetje brullen. Of zijn het meerdere bemaande soortgenoten? Extra vroeg staat de wekker. Zo snel mogelijk op zoek naar de goudblonde roofdieren. We vinden de leeuwenpootafdrukken in het zand op een track nabij onze kampeerplek. Met het hoge gras is een extra hoge dosis geluk nodig om ze te aanschouwen. Toevallig dichtbij de track lopend of liggend. Vanochtend bevinden de dieren zich blijkbaar verder in het veld. We zien ze niet. Evenmin de rangers, bij wie we navraag doen.

Murchison Falls
Een grote boot op de Victoria Nijl brengt ons stroomopwaarts naar de Murchison Falls. Langs de waterkant drinken de Afrikaanse olifanten water en verdwijnen snel weer in de bossen. Veel Nijl krokodillen liggen in de warme zon op de oevers. De langste soort in Afrika. Met lengtes van 6 meter en 700 kg zijn ze even imposant als de salties in Australië. Het is broedtijd voor deze reptielen. Ze bewaken aan de wal het nest met eieren, dat minimaal 28 graden moeten zijn. Af en toe gaan de aanstaande ouders het water in om af te koelen.
Na 18 km bereiken we de waterval. Het rivierwater stroomt met grote kracht door een kloof naar beneden. Een wit gordijn met hoog opspattend water is het gevolg. Die avond kamperen we bovenop een berg die uitzicht geeft op de rivier voordat die zich naar beneden stort. Het beeld is compleet.