Chaos scheppen hebben de grensbeambten van Malawi tot kunst verheven. Een kunst die sommigen geen windeieren legt. Nadat de slagboom van Zambia achter ons dichtslaat, zoeken we tussen de vele gebouwen het grenskantoor van Malawi. De fixers, die gedreven zijn de vraagtekens op gezichten van toeristen om te zetten in geld, versperren bijna de toegang tot het gebouw. We wimpelen iedereen af. Het zetten van de stempels in de paspoorten is in een vloek en zucht gedaan. Dat kunnen we niet zeggen van de auto. Een mollige douanebeambte, die de carnet in ontvangst neemt, wil weten via welke grens we Malawi weer verlaten. We noemen de grensplaats. Daar kan ze niets mee. Ze herhaalt haar vraag. Verwarring alom, totdat duidelijk wordt dat het grenskantoor een eigen naam heeft. Die wil ze horen. Weten wij veel.