Heel dichtbij

Vanuit de donkere garage in Lusaka, zagen we een week lang op internet het zonnige weer in het Nationaal Park South Luangwa, de volgende bestemming. Nu we op weg zijn naar het park, zijn de weersvooruitzichten somber en nat. Maar de blijdschap dat we weer rijden overheerst. Ook 800 km asfalt laat ons koud. De binnendoor route is door de regens van eerder deze maand niet meer begaanbaar. Het park wordt door velen geroemd om haar schoonheid en de aanwezigheid van veel katachtige dieren. We zijn vol verwachting.

Goede berichten
Op bestemming strijken we neer op de Wildlife Camping aan de rivier. Het nationaal park aan de overzijde. Daar is kamperen niet toegestaan. Het wild steekt zonder moeite het lage water van de rivier over. Bij het kamp lopen olifanten en een buffel staat ons aan te staren bij de receptie. We maken het ons gemakkelijk en eten in de Lodge. Evenals twee Nederlandse koppels die terugkomen van een avond gamedrive. Ze hebben veel dieren gespot. Een rondrit in het donker staat voor morgen op ons programma.

Bingo
Om 6.00 uur gaan de poorten van het park open. Nu de zon al om half 5 opkomt, gaat vroeg opstaan ons makkelijk af. De motivatie om het schuchtere luipaard te zien, draagt daar ook aan bij. Het is al bijna 10 uur voordat we de eerste vink op ons meest gewilde dierenlijst kunnen zetten. Een roedel wilde honden direct naast de weg. Wat een geluk. De zeldzame beesten trekken zich niets aan van de naderde auto. We genieten van de spelende honden. Twee soortgenoten komen aanlopen, een van hen heeft een gevangen beest in zijn bek. De roedel telt maar liefst 8 painted dogs, zoals ze in het Engels heten. Wanneer de dieren in de bush zijn verdwenen, rijden wij ook weer verder.
Totdat we twee stilstaande gamedrive auto’s zien bij bosjes waar ook een leeuwin loopt. Ze is onderdeel van een troep van 9 leeuwinnen en 2 leeuwen. Ze liggen verspreid over drie plekken. De leider van de troep kunnen we goed fotograferen als hij naar de schaduwplek van zes leeuwinnen loopt. Wat een bijzonder mooie ochtend.

Noodweer
We lunchen op de camping in afwachting van de georganiseerde avond gamedrive. Onno kan dan ook volop genieten van het park omdat hij niet hoeft te rijden. Tijdens de afwas trekt de lucht dicht door de wolken. Als het begint te spetteren, neem ik het droge schone servies mee naar onze auto. Ik bereik enkel het rieten hutje. Onno in mijn kielzog, die al kletsnat arriveert. Het onweer barst nu goed los. Slagregen klettert neer. Een storm steekt op. Met heel mijn lichaam bedek ik de afwas, om te voorkomen dat die wegwaait. De lucht is zwart. De knal van de donder direct boven ons is zo luid, dat de dreun in ons lijf te voelen is. Ik kan een gil niet onderdrukken. Het is niet alleen de koude wind op ons drijfnatte lichaam, dat voor kippenvel zorgt. Wat een ontzagwekkend noodweer. De ontstane diepe plas water in het hutje ontdek ik pas als mijn sneakers zijn volgelopen met water. De regen neemt iets af. Warme wind uit een andere hoek wordt aangevoerd. Het water vloeit in stroompjes over de camping. We nemen de schade op. Een boompje naast onze auto is omgewaaid. Alles is vooral heel nat geworden.

Uitstel
De barman komt vragen wat we willen drinken tijdens de gamedrive. O ja, de geplande avondrit. In deze modder zien we de rit eigenlijk niet zitten. De kleine paden zijn vast niet goed bereikbaar. ‘Kunnen we de rit ook morgen doen?’, vraagt Onno. De barman reageert begripvol, ‘Dat is ook goed’. Dergelijke zware buien komen niet vaak voor, horen we later. We douchen en trekken droge kleren aan. Die avond glibberen we over de modder en laten onze diepe sporen achter. Dit is wat ons vaker te wachten staat nu we in het regenseizoen terecht zijn gekomen.

Niet veel
Met goede moed melden we ons de volgende ochtend vroeg weer bij de poort van het park. De beheerder stelt ons gerust. De kleine paden blijven berijdbaar. Diepe modder ontstaat pas in de eerste maanden van het jaar, wanneer het water meer dan 15 cm in de grond zakt. Het klopt, veel paden zijn begaanbaar. Tenzij een omgevallen boom de weg verspert. De dieren zijn blijkbaar ook geschrokken van het noodweer. Ze houden zich schuil of zijn zuidwaarts vertrokken. Eén hyena is het hoogtepunt van de ochtendrit.

Leeuwen
Verwachting loos stappen we de namiddag de gamedrive auto in. Het wolkendek hindert zicht op de zonsondergang. Misschien spotten we nog een roofdier als het donker is. Het is druk in het park met de auto’s van de georganiseerde tours. We zien onze kansen op leeuwen of luipaarden stijgen. De rangers delen waarschijnlijk de locaties van de dieren. Vele ogen zien meer. ‘Katachtige dieren houden niet van modder aan hun poten’, weet de ranger. In die gebieden waar het zand modder wordt, hoeft hij niet te zoeken. Wel kijkt hij uit naar de sausage tree, waarin de luipaard zo graag ligt.
Leeuwen in de rivierbedding, horen we. Inderdaad, totaal 5 leeuwen liggen in het zand. De leider ligt even verderop, languit op zijn rug relaxt zijn poten omhoog tegen een boom. We zitten op slechts een meter afstand in een open auto. Het levert unieke foto’s op. Ik moet er alleen niet aan denken dat de leeuw wakker wordt.

Idioot
De zonsondergang nadert, de ranger rijdt naar de rivier voor een mooie plek. In een immens open veld loopt een vrouw. Geen auto te bekennen. Onze ranger is zeer verontwaardigd. Levensgevaarlijk is dat. Welke gamedrive ranger laat dat gebeuren? Dit gaat hij rapporteren. Als een roofdier in de buurt is, is de vrouw een gemakkelijke prooi. Stomverbaasd zijn we als inderdaad nabij een luipaard te zien is. Hij ligt heerlijk in het zand. De ranger parkeert de auto naast het beest. Zo dichtbij zijn we nog nooit geweest. Als het fotogenieke roofdier opstaat en wegloopt, rijdt de ranger naast hem mee. Wij stralen van geluk.

Klein geluk
We houden pauze bij de rivier. Bier en popcorn staan klaar. De lucht is opengetrokken en kleurt dieprood. De wolken zorgen voor extra contrast. De waarderende kreten klinken in alle talen, die onze groep rijk is. Het is oprecht een van de mooiste en kleurrijkste zonsondergangen die we ooit hebben gezien. Een vissersbootje op de rivier voegt een idyllische noot toe. Wat een onvergetelijke top dag is dit. In het donker zien we nog een aantal genetkatten, een kleine carnivoor met donkere stippen op zijn lijf en een gestreepte staart.

Social Media
De bijzondere spots van de katachtige dieren dichtbij, dringen pas echt tot ons door als we de reacties op onze gedeelde foto’s op sociaal media lezen: ‘ PS telelens gebruikt?’ , ‘Er zit toch wel een hek tussen jullie en deze poezen?’, ‘Hoe dichtbij was je?’ en ‘Ik hoop dat ze in het écht niet zo dichtbij je liggen’.

Met deze super mooie ervaring verlaten we de volgende dag South Luangwa, en zetten koers naar Malawi.